4. O Boże, spraw, żebym miała na sobie ubranie . . .

Kurek stał jak zaczarowany. Wpatrywał się w tańczące ciało szatynki z zachwytem. Tańczyła wspaniale. Miała talent. Tego był pewien. Po chwili dziewczyna pociągnęła go za rękę i szaleli już wspólnie na parkiecie. W pewnym momencie DJ zmienił piosenkę na wolną, a oni postanowili zaczerpnąć trochę świeżego powietrza. Usiedli na ławeczce przed klubem.

- Powiesz mi chociaż jak masz na imię?

- Kaśka.

- Ja jestem Bartek.

- Wiem. Bartek Kurek.

- Wow! Interesujesz się siatkówką?

- Nie. Siatkarzami – wybuchnęła śmiechem Kaśka. – Taki mały żarcik. To, że się interesuję to mało powiedziane. Siatkówka to moje życie.

- To dobrze, bo już myślałem, że muszę uciekać.

- Spokojnie, jeszcze nie. Ale jak mnie lepiej poznasz, to kto wie…

- Jesteś zupełnie inna niż twoje koleżanki. Miła jesteś po prostu.

- One też są miłe. Tylko muszą najpierw kogoś dobrze poznać. Mówię Ci, jak je lepiej poznasz zmienisz o nich diametralnie zdanie. One są niesamowicie pozytywnie zakręcone.

- I wredne.

- Tylko czasami. Kubiak i Bartman musieli im po prostu podpaść.

- A ja czym im podpadłem. W szczególności tej blondynce.

- Zapewne tym, że się z nimi przyjaźnisz. Wracamy do środka?

- Jasne – odpowiedział siatkarz z uśmiechem.

-***-

Brunet wpatrywał się w blondynkę ze zdumieniem. Nie wierzył, że istnieje jeszcze ktoś, kto nie znał siatkarzy, którzy zdobyli złoto w Sofii.

- I nigdy nie byłaś na meczu siatkówki?

- Nie no, byłam. Raz. Jak Kaśka z Karoliną zmusiły mnie do pójścia na Podpromie. Z jastrzębskim Koksem graliśmy.

- Węglem.

- Co?

- Z Węglem.

- Jakim znowu węglem?

- Z Jastrzębskim Węglem.

- Nie. To na pewno był Jastrzębski Koks. W końcu na koszulkach było na pisane „ Polski Koks”. Byłam, widziałam, więc się ze mną nie kłóć.

- A ja grałem w Jastrzębiu, więc chyba wiem lepiej, kochanie.

- Ej, Zdzisiu, nie kochaniuj sobie.

- Zbysiu, jeżeli już coś.

- Nie, nie zamierzam zdrabniać Twojego imienia. Zbigniewie mogę ci co najwyżej mówić.

- Tylko nie Zbigniewie! A może po prostu Zibi?

- Niech będzie. To co, jeszcze jedna kolejeczka?

- Ależ oczywiście.

-***-

- A w Resovii? Czy jest ktoś kogo nie lubisz w Resce?

- Nie… No, może Tichacka, ale nie mów o tym nikomu.

- Ok – zaśmiał się Kubiak. – A masz jeszcze jakieś inne ulubione drużyny?

- No, więc jeśli chodzi o moją drugą ukochaną drużynę to masz szczęście. Jest to Jastrzębski – wyszczerzyła się brunetka.

- Zgrywasz się.

- Absolutnie nie. W końcu śpiewamy na meczach, ze Jastrzębski pozdrawiamy.

- A twój ulubiony zawodnik z Jastrzębia?

- I tu po raz kolejny masz pecha. Jeśli chodzi o Jastrzębie, moim ulubionym zawodnikiem jest Łasko – skłamała. Uwielbiała Kubiaka, ale za cholerę się mu do tego nie przyzna. – Uwielbiam patrzeć jak atakuje. A jego wywiady, udzielane po polsku z tym włoskim akcentem, są mistrzostwem świata. Banan sam wskakuje na usta.

- A oprócz siatkówki, czym się interesujesz?

- Motoryzacją.

- Jaja sobie ze mnie robisz?

- Nie. Mój brat ma warsztat, więc nawet pomagam mu od czasu do czasu.

- Nie wierzę. Kobieta-mechanik.

- Widzisz, Misiu, zdarza się nawet najlepszym.

- Twój wymarzony samochód?

- Michał, i tak cię nie stać, więc na samochód mnie nie poderwiesz – wystawiła mu język, a siatkarz wybuchnął śmiechem.

- Ok. Więc nawet nie powiem czym jeżdżę. A czym się zajmujesz?

- Rozmową z siatkarzem?

- To wiem – uśmiechnął się. – A tak na co dzień? W Rzeszowie?

- Studiuję.

- A co dokładnie? Jeśli można oczywiście wiedzieć.

- Fizjoterapię. Chcę kiedyś pracować w jakimś specjalistycznym ośrodku terapeutycznym dla dzieci. Najlepiej z hipoterapią. Bo jeżdżę też konno. O sms mi przyszedł. To Lenka. Pisze, żebyśmy nie martwili się o nią i Zenka, ale tu chyba Zbyszka miała na myśli, bo oni się ulatniają z klubu.

- No to może się polubili.

- Szczerze? Wątpię… O czym oni mogli by rozmawiać? Lenka o siatce wie tylko tyle, że to dyscyplina sportu.

-***-

- Kasia, ja już nie mam siły.

- Bartuś, nie bądź dupa wołowa. Jakie ty masz przygotowanie fizyczne przed nowym sezonem? Tańcz, nie pierdziel.

- Kasia, ale ja już naprawdę nie mogę.

- Ok, to chodź na drinka. 5 min przerwy i wracamy na parkiet. Kocham tańczyć!

- Ja też, ale ty przy mnie jesteś wulkanem energii! Nie wyrabiam.

- Oj, nie przesadzaj. Po prostu taniec to moja pasja. Bartek, czemu się tak na mnie patrzysz? Mam coś na twarzy?

- Bo ja cię chyba skądś znam. Teraz mi się tak strasznie znajoma wydałaś.

- No bo się poznaliśmy już kiedyś. Statystowałam podczas kręcenia reklamy z Monte.

- Nie, nie wierzę.

- No naprawdę. Fajnie było. A w twoim bracie można się zakochać od pierwszego wejrzenia.

- To dlatego, że młody podobny jest do swojego starszego brata.

- Nie wiedziałam, że masz jeszcze jednego brata.

- Kasia!

- Nie no, tak tylko żartowałam. W sumie mogę stwierdzić, że urok osobisty jest chyba u was rodzinny – uśmiechnęła się szatynka porywając siatkarza ponownie na parkiet.

-***-

- Po cholerę ja ubierałam te szpilki. Zibi, moje nogi umierają. A ja razem z nimi – powiedziała Lenka widocznie się zataczając.

- Ty mi lepiej powiedz, gdzie mieszkasz.

- Mówiłam, że  w Rzeszowie.

- No a tu, w Egipcie? Gdzie się zatrzymałyście?

- Nie powiem. Mama zawsze mi mówiła, że obcym nie podaje się adresu.

- Lenuś, słońce, ale ty mi nie podawaj swojego adresu, tylko powiedz do którego hotelu mam cię odprowadzić – zapytał pijackim bełkotem Bartman.

- Byszku, nie powiem. Przecież mówiłam, ze mama nie pozwoliła…

- Ok, to zabiorę cię do siebie.

- Ej, jeszcze na randce nie byliśmy, a ty mnie już do siebie zabierasz?

           

               Rano Lenkę obudziło słońce, które intensywnie oświetlało jej twarz.

- Kurwa, kto włączył słońce?

            Otworzyła oczy i zdała sobie sprawę, że nie jest u siebie w pokoju. Zaczęła przeczesywać wspomnienia z wczorajszego wieczoru i przypominać sobie, że sporo wypili z Bartmanem. I to jak obydwoje zdrowo wstawieni wracali do hotelu. Do jego pokoju.

- O kurwa – jęknęła, nie pamiętając tego, co wydarzyło się później.

           Ręka śpiącego siatkarza spoczywała na jej pasie. On na pewno nie miał na sobie koszulki. A jeśli oni? Nie, to nie możliwe. Chyba nie była by tak głupia, żeby się z nim przespać. Nie uprawiałaby seksu z kimś, kto tak ją wkurza. Nie, to nie jest możliwe. Ale wczoraj się całowali. Tego była pewna. Ten pocałunek jest ostatnią rzeczą jaką pamięta. Z niepokojem zaczęła podnosić kołdrę.

- O Boże, spraw, żebym miała na sobie ubranie – pomyślała z nadzieją dziewczyna...

_____________________________

Witamy, witamy :D

Dziękujemy za tak liczne odwiedziny i tak miłe komentarze :D

Pozdrowienia z Miasta Siatkarskich Mistrzów Polski :)

nulka&paulik 

buzia :*