6. Skończ gadać. Pocałuj mnie w końcu . . .

- Kasia, to co będziemy robić wieczorem?

- Nie wiem, Bartuś. Może jakaś impreza?

- A może jakiś spacer po plaży?

- Ale ty romantyczny jesteś… Postarałbyś się bardziej, i wymyślił coś oryginalnego.

- Kolacja, plaża, szum fal, nas dwoje?

- W sumie czemu nie. Jeśli uda ci się zorganizować coś takiego– uśmiechnęła się dziewczyna.

- Zorganizuję – powiedział siatkarz, czule całując dziewczynę. – Bardzo cię dziewczyny wypytywały o wczorajszą noc?

- Trochę tak. Ale jakoś nie chciałam im za dużo opowiadać. To się za szybko wszystko potoczyło. Ja się tak nigdy nie zachowuję.

- Wiem, powtarzałaś mi to wczoraj z dwieście razy w nocy – uśmiechnął się chłopak.- Ale chcę, żebyś wiedziała, że ja też nie. Ta noc była dla mnie wyjątkowa.

- Dla mnie też. A chłopaki? Też nie dawali ci spokoju?

- Pytali, więc im powiedziałem, że zaczęliśmy się spotykać.

- Tak, w kolejce na śniadaniu i obiedzie w stołówce – zaśmiała się szatynka.

- Kasia, bo będę zły!

- Wczoraj wieczorem też byłeś i zobacz jak to się skończyło!

- To może pójdziemy do mnie?

- Nie, dziewczyny będą się martwić.

- Nie przesadzaj. Popatrz, Karolina siedzi teraz z Kubiakiem w basenie, a Lena zajęła się Bartmanem. Nawet bardzo dobrze się nim zajęła.

- Co?

- Sama zobacz. Wystarczy się tylko odwrócić.

- Masz rację. Sądząc po minie Lenki, lepiej będzie jak pójdziemy do ciebie. Tu zaraz rozpęta się III wojna światowa.

-***-

Stała jak zaczarowana. Jeden pocałunek, a tak dużo potrafił zmienić. Bartman całował cudownie. Jego usta cudownie pieściły. Ale ona nie może mu pokazać, że jej zależy. Z trudem odsunęła go od siebie. Spojrzała z furią na siatkarza.

- Bartman, co ty odpierdalasz! Co ci się wydaje, że masz przed sobą jakąś hot lalę, która się jara kupą mięśni bez mózgu?

- Ale Lenka…

- Nie Lenkuj mi tu teraz, i nie przerywaj, bo ja teraz mówię! Co to ma być? Myślisz, że taki fajny jesteś i możesz mieć każdą? Otóż nie!

- Ale…

- Żadne ale! Co ci się wydaje? Że jesteś jakimś cholernym pępkiem świata.

            Siatkarz nie czekał na ani jedno słowo więcej. Ujął w dłonie twarz dziewczyny i pocałował ją po raz kolejny. Kolejny raz poczuła dotyk tych miękkich warg, ale tym razem nie miała w sobie tyle siły, żeby go od siebie odsunąć. To siatkarz oderwał się od niej i spoglądał teraz na jej zdezorientowaną minę. Ona nie wiele myśląc przyciągnęła go do siebie. Złożyła na jego ustach delikatny pocałunek i odeszła. Zostawiła go po raz kolejny.

-***-

- Karola, ja umieram.

- Kac morderca nie ma serca. Ale czym się zatrułeś tym się lecz, więc pij, Kubiaczku, nie piernicz.

- Byle by się to nie skończyło tak jak wczoraj, bo wybacz, ale nie wiele pamiętam z poprzedniego wieczoru. Mam nadzieję, że nie zachowywałem się jakoś głupio?

- Spokojnie, ty zaraz poszedłeś spać. Tylko Kurki odwalali manianę.

- Kurki?

- No tak, bo wczoraj twój kolega kazał Katarzynę nazywać nam Bartoszową Kurkową.

- Żartujesz?

- Nie, naprawdę. A później zamknęli się w jej sypialni i ostatnim co słyszałam było „Bartuś, podarłeś mi sukienkę”. Potem włożyłam głowę pod poduszkę. Nie chciałam ego słuchać. A Bartman coś ci opowiadał? Bo Lenka nic nam nie powiedziała. Uparcie twierdzi, że między nimi nic się nie wydarzyło.

- No on też twierdzi, że nic nie było. Ale jakoś mi się nie chce w to wierzyć. Zibi tak łatwo nie odpuszcza. Zresztą on i Godzilla lecą na siebie. To widać z kilometra.

- On i kto?

- No wasza blondi. Fajną ksywę na nią wymyśliłem, nie? – wyszczerzył się.

- Hahaha, padłam. Muszę jej o tym powiedzieć.

- Nie – krzyknął przerażony. – Ja chcę jeszcze żyć!

- Nie, Lenka na pewno się ucieszy jak to usłyszy.

- Błagam, jest jeszcze tyle pięknych miejsc na świecie, które chcę zobaczyć.

- Żartuję, gdyby ona teraz to usłyszała, zmiotła by cię z powierzchni Ziemi.

- Daj spokój. Kurek to do tej pory jęczy, że nikt go tak nie upokorzył.

- Ale przyznaj rację, że z tym Uszatym, to był strzał w dziesiątkę.

- Żebyś wiedziała. Muszę to reszcie chłopaków sprzedać. Myślę, że Igła będzie miał kolejny punkt zaczepienia do następnego „Igłą Szyte”.

- ***-

- Kurek, ja sobie facepalma zaraz strzelę! I tobie też radzę! Przydarłeś mnie do siebie, a gumek nie masz?

- Zapomniałem…

- Helloł, ale żeby Monte zabrać, to pamiętałeś, tak?

- Kasia, no bo Monte to Monte – zaśmiał się.

- A gumki to gumki. Nie ma gumek, nie ma seksu.

- Ale Kasia…

- Nie Kurek. Ja małych Kurasiątek bawić nie będę!

- Ja też nie, jeszcze nie.

- A wczoraj mówiłeś coś zupełnie innego – zaśmiała się dziewczyna.

- Oj, słoneczko.

- Bartuś, nie spinaj się jak przed finałem Skry z Reską. Żartuję przecież. Ok, ja idę do siebie. O której będziesz wieczorem?

- O 19. Może być?

- No nie wiem, musisz mnie chyba jakoś do tego przekonać – uśmiechnęła się. Nie czekał więc dłużej, tylko pozwolił połączyć się ich ustom.

-***-

            Siedziała w swoim pokoju, dotykając opuszkami palców swoich warg. O Boże, jaki ten Bartman jest durny. Jaki z niego głupek i dupek. Tylko dlaczego on musi tak całować… Z zamyślenia wyrwało ją pukanie do drzwi.

- A co ty tutaj robisz?

- Na drinka przyszedłem.

- To chyba kierunki pomyliłeś. Do baru trzeba wyjść z budynku, a nie do niego wejść. Ale jak ma się cztery szare komórki na krzyż, to w sumie można nie skumać.

- Lena, dlaczego ty taka jesteś? Najpierw mnie całujesz, a później…

- Ja ciebie całuję? To ty się do mnie przyssałeś  jak glonojad do akwarium, a teraz śmiesz twierdzić, że to ja cię pocałowałam!

- Lenka, bo mnie pocałowałaś.

- Bartman, teraz to przesadziłeś! Ja wiem co robię. W przeciwieństwie do ciebie, jak widać. Żebyś takich zaników pamięci na boisku nie miał, bo piłkę zamiast w aut to w boisko puścisz. No i co się teraz śmiejesz!

- Lenuś, bo w siatkówce to o to chodzi, żeby piłka w boisko poszła.

- No przecież mówię. W aut nie w boisko.

- Lenka?

- Słucham?

- Uwielbiam cię za tą niewiedzę na temat siatki.

- Zbyszek! Przestań się ze mnie napieprzać! Słyszysz! Nie śmiej się ze mnie! Masz natychmiast przestać!

-Lencia, staram się – powiedział ze śmiechem – ale ty mi tego nie ułatwiasz.

- Zbyszek?

- Tak?

- Skończ gadać. Pocałuj mnie w końcu – dwa razy nie musiała mu powtarzać.

________________________________

Siemankooo :)

Przepraszamy za małe opóźnienie, ale ostatnio się jakoś zgrać nie mogłyśmy :)

Dziękujemy Wam bardzo za komentarze :D 

Pozdrowienia z Miasta Siatkarskich Mistrzów Polski :)